İşte Ben Yaşıyorum

Aksın vuruyor, vuruyor, vuruyor!
Korkular yanıyorken içimde.
Heyecanım sönük bir volkan
Dibine sarmış yüreğimin.
İçime senden bir kara çal gibi
Otağ kurmuş her anı
Geçmişe söver gibi
Sırtını dönüyor..Nedensiz ve öylece.
Bir mum söner
Bir ümittir o! Bir beden ateşi
Uluğ bir kara her zaman aç
Sonsuz bir girdap bir hezeyan gibi
Gecenin yastığına baş koyan
Hürmetsiz ve zavallı!
Cürümsüz varlığın utancı gibi
Kaldığım bu anlar!
İşte ben..! Yaşıyorum dediğim anlardır.
Sevme bırak!
Sevene kalsın varlığıma düşen ışık payı
Hiç yerme, haksızlık!
Ölünün ardına utancı serme!
Senin bitirdiğin yerde
Benim Mahşerim başlıyor.
Parlasa yıldızlar, güneş her gün yansa
Nehirler azsa! Kurt kuzuyu, aslan ceylanı boğsa
Gece dönse gündüze, ay tutulsa
Gözüme karanlık doluyor.
İşte ben sana yaşadığımı hatırlattığın için
Teşekkür ederim..Teşekkür ederim
Teşekkür..
Ederim.

Altan İlhan ARSLAN