Yerini almıyor fırtınası açık denizlerimin
Sonsuz yaz gibi kavuruyor aklımı.
Kurutuyor içimi karanlık bir çıkmazın
İlkinden kalan sakinlik, içimdeki talan.
Uzak tutacağım kendimi ayrık düşlerin
Yığınları üst üste, kırgınlıkların her katında
Tutmayacağım kabul görmez hiç bir gerçeği
Gerçekten benim için olduğu yalan.
Değmesin bakışıma, sahte yüzleri
Sokulmasın çehresi itaatsiz varlığa.
İmsizlik, iliğine işlemiş bir avuç hayvan
Uzak dursun etkimden, bakışıma ilişmesin.
Bu, tutkuya sarılmış inadın
Yıkıcı tasavvuru içinde savurgan
Edebinden soyu kadar uzakta
Nasihatsiz, eğri büğrü insanlar!
Kahretresin ki şahidim onlara.
Onlara destansı bir son gibidir
Kıyılacak azabın sessizce gelişi.
Hışım olur şehirlere, taş taşa küser
Çelik eğilir tutamaz sertliğini.
An gibidir sanma gözüne düşecek
Gerçeği sen o zaman gör.
Aklını başa vermeyen hangi neden?
Hangi varlık seni saklasın!
Tutunduğun hiç bir şey senden yana
Olacaksa sen ona sığın.
Sığındığın senin en büyük yalanın
O yalan senin acılarına gideceğin yol
Çekeceğin öyle büyük bir imtihandır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder