Yıkılınca, zırh gibi saran çeperleri
İnsana dağ değil çelikten mekik olsa.
Ezilmez sandığı kâinat çöker içine
Yok olur, kendiyle her neyi varsa.
Sahtedir tuttuğun elinde kalır
Gözüne her inen ışığa kanma.
Özünde meşk olur şu hayat var ya
Bir an varsın işte, hepsi o kadar.
Yırtılır tek tek yüce dağların
Ovalar kâbustur iner gözlerine
Çok aldanırsın ama bugünlerine
Serilir an gibi bitmez acıların.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder