DivShare

9 Eylül 2012 Pazar

Şehrim Yok Benim


Uzağa erişen rüzgârlara değdi bakışım
Soğuk dağlar gibi hüzün kaplı derinleri
Eriyip dökülen toprağına taşını katar gibi
İçimdeki yüreği kaç defa aldı heyelanlarım.
Tuna değil nehirlerim çay gibi seyrek
Çekilen sularım var benim.
Bütün yükü heyecanları
Sevgisine katık olan biraz daha manalı
Kendine saygılı yüreği tecritli
İnsansı, bir adım var benim.
Tutmadım ucunu yüküne giden yolun
Yollarının taşına vura vura benliğimi
Bak tuttum, kan tuttum kana boyadım ömrümü
Yandım her defa her ateş sardığında
Neyim ben?
Kendime, bir cevap olsa da cevabı veremedim.
Her ufku sahipsiz bırakmamış
Birileri çala çala
Gök kuşağıma oturmuş
Sürüyorlar saltanat.
Kayığı yıldızdan, ateşli gecelere akıyor
Akorunu tutuyor göğüslerinde, eteğinde İstanbul’un.
Koynundan alıyor sıcağını, yaşatmıyor
O kadar da iğrenç
Bir şehrim yok benim.

Altan İlhan ARSLAN

Hiç yorum yok: